نخستین روز آگوست برابر با دهم مرداد که بروزرسانی «سگویت» بیتکوین به نتیجه رسید، به نام روز استقلال بیتکوین نامگذاری شده است؛ روزی که کاربران شبکه به نوعی پیروز شدند و خواست خود را به ماینرها تحمیل کردند.
اما دلیل این نامگذاری و اهمیت این روز برای بیتکوین که به غیرمتمرکزتر شدن شبکه کمک کرد چیست؟ چرا این اسقتلال برای کاربران شبکه بیتکوین مهم است؟
برای اطلاع از این موضوع ابتدا باید دانست که بیتکوین شبکه‌ای از کاربرهاست که انجام تراکنش‌های غیرمتمرکز را برای این کاربران ممکن کرده است. مانند تمام شبکه‌ها، افزایش بار بر شبکه بیت کوین و افزایش تعداد کاربران و تراکنش‌ها، این رمزارز را با چالش مقیاس‌پذیری مواجه کرد. به این ترتیب که با افزایش کاربردپذیری بیتکوین و استقبال کاربران از آن، به‌تدریج کارمزد تراکنش‌ها افزایش پیدا کرد و سرعت شبکه کمتر شد. اما دلیل این اتفاق چیست؟
هر بلاک بیتکوین به‌طور میانگین در ۱۰ دقیقه استخراج می‌شود و هر کدام از این بلاک‌ها حجم محدودی برای جا دادن تراکنش‌ها در خود دارند. به‌طور متوسط، حدود چهار هزار تراکنش در هر بلاک بیت کوین یا به‌عبارت دیگر ۷ تراکنش در ثانیه پردازش می‌شود. اما شرایطی را تصور کنید که در هر ثانیه ده‌ها تراکنش وارد شبکه بیت کوین می‌شود. بدیهی است که شبکه توان پردازش سریع تمام این تراکنش‌ها را نخواهد داشت. به همین دلیل، کارمزد و زمان انتظار برای پردازش تراکنش‌ها افزایش خواهد یافت.
در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ که این مشکل به اوج خود رسیده بود، توسعه‌دهندگان راهکارهایی برای برطرف کردن این موضوع ارائه دادند. «افزایش سایز بلاک بیتکوین» و «سگویت» دو راهکار اصلیِ مطرح‌شده در سال ۲۰۱۷ بود.
عده‌ای از جامعه بیت کوین که طرفدار افزایش سایز بلاک بودند، ادعا می‌کردند با افزایش حجم هر بلاک، تعداد تراکنش‌های بیشتری در بلاک پردازش می‌شود و سرعت شبکه افزایش می‌یابد. اما مخالفان استدلال می‌کردند که با افزایش سایز بلاک، حجم بلاکچین بیتکوین بیشتر خواهد شد و به این ترتیب اجرای نود و فعالیت در شبکه بیت کوین برای کاربران عادی دشوارتر و در نتیجه شبکه بیتکوین متمرکزتر خواهد شد؛ چیزی که برخلاف آرمان غیر متمرکز بودن در رمزارزهاست. گروه دوم پیشنهاد دادند که سایز بلاک‌ها بدون تغییر باقی بماند و برای بهبود سرعت شبکه از بروزرسانی سگویت استفاده شود.
این بحث و جدال در جامعه بیتکوین که از آن با عنوان «مناقشه سایز بلاک» یاد می‌شود، باعث دودستگی در جامعه بیت کوین شد. در نهایت، طرفینِ مناقشه به توافق نرسیدند و گروه اول که طرفدار افزایش سایز بلاک بودند، راه خود را از اکثریت جدا کرده و با ایجاد هاردفورکی از شبکه بیت کوین، ارز دیجیتال بیت کوین کش (BCH) را ایجاد کردند.
با جدا شدن راه طرفداران بیت کوین کش، جامعه بیت کوین به سراغ بروزرسانی یا سافت‌فورک سگویت (SegWit) یا Segregated Witness رفت. سگویت از عبارت Segregate به معنی جدا کردن و witnesses به معنی امضاها تشکیل شده است. سگویت داده‌های مربوط به امضای دیجیتال را از تراکنش‌ها جدا می‌کند و به این ترتیب در هر بلاک فضای بیشتری برای ذخیره تعداد بیشتری از تراکنش‌ها وجود خواهد داشت.
برای پیاده‌سازی سگویت، باید ۹۵ درصد از ماینرها در طول دو هفته (زمان موردنیاز برای تنظیم مجدد سختی شبکه) موافقت خود را با این بروزرسانی اعلام می‌کردند. اما مشکل بزرگی در این فرایند به وجود آمد! بعد از گذشت دو هفته فقط یک‌چهارم از ماینرها موافقت خود با سگویت را اعلام کردند. با مخالفت ماینرها، به نظر می‌رسید بروزرسانی سگویت با شکست مواجه شده است.
پیروزی سگویت
در حالی که به نظر می‌رسید سگویت با بن‌بست مواجه شده است، توسعه‌دهنده‌ای با نام مستعار «شائولین فرای» (Shaolin Fry) پیشنهاد جدیدی مطرح کرد. او گفت به‌‌جای ملزم کردن ماینرها به پذیرش سگویت، از کاربران، صرافی‌ها و کیف پول‌ها بخواهیم در یک روز خاص (اول آگوست) تراکنش‌های خود را به‌صورت سگویتی به شبکه ارسال کنند. اگر اکثریت کاربران با این موضوع موافقت کنند، ماینرها مجبور خواهند شد که از تصمیم کاربران پیروی کرده و تراکنش‌های آنها را پردازش کنند.
این پیشنهاد در روز اول آگوست ۲۰۱۷ عملی شد و به این ترتیب کاربران بیتکوین توانستند مستقل از ماینرها و استخرها، تصمیم خود را بر شبکه تحمیل کنند. به همین دلیل، روز اول آگوست، دهم مرداد، روز استقلال بیت کوین نامگذاری شده است.
در ابتدا با توجه به اینکه کیف‌پول‌های زیادی از آدرس سگویت برای نقل و انتقال بیتکوین پشتیبانی نمی‌کردند، انتقال بر بستر سگویت با موانعی رو‌به‌رو بود، اما با اضافه شدن امکان انتقال سگویت به تعداد بیشتری از کیف پول‌ها، بسیاری از صرافی‌های ارز دیجیتال از جمله نوبیتکس برای کاهش هزینه و افزایش سرعت انتقال، این امکان را به پلفترمشان اضافه کردند.
