با پایان یافتن معافیت تعرفه‌ای برای واردات ارزان‌قیمت به ایالات متحده، تولیدکنندگان پوشاک چین که به بازار آمریکا صادرات دارند، مجبور به بررسی بازارهای جایگزین یا مکان‌های تولید ارزان‌تر در داخل و خارج از چین شده‌اند.
لیو میائو، طی پنج سال گذشته از طریق آمازون به خریداران عمده در ایالات متحده لباس فروخته است. اما این تجارت ناگهان متوقف شده است.
آقای لیو صاحب یک کارخانه کوچک در گوانگژو است، شهری که مدت‌ها مرکز صنعت پوشاک بسیار رقابتی چین بوده است. او و سایر مدیران کارخانه، که پیش از این نیز با حاشیه سود پایین دست و پنجه نرم می‌کردند، هفته گذشته گفتند که ترکیب تعرفه‌ها و “مالیات جدید رئیس جمهور ترامپ بر واردات ارزان‌قیمت” ضربه عمیقی به کسب‌وکارهایشان وارد کرده است. هزینه‌ها در طول زنجیره تأمین نیز افزایش یافته است.
آقای لیو می‌گوید تعرفه‌ها ادامه فروش در آمازون را برای او غیرممکن کرده است؛ جایی که قبلاً از هر لباس حدود ۱ دلار سود می‌برد، اما اکنون فقط ۵۰ سنت. او احساس می‌کرد که نمی‌تواند دستمزد کارمندانش را کاهش دهد. آقای لیو در حالی که کارگران در بازار کار از کنار موتورسیکلت او که با یک نمونه لباس روی فرمانش در پیاده‌رو پارک کرده بود، عبور می‌کردند، گفت: «الان نمی‌توانید چیزی به ایالات متحده بفروشید. تعرفه‌ها خیلی بالا هستند.»
پلتفرم‌هایی مانند آمازون، شین (Shein) و تمو (Temu) زنجیره تأمین عظیم تولید چین را به آستانه خانه مردم در سراسر جهان آوردند. این بازارهای آنلاین هزاران کارخانه کوچک گوانگژو را قادر ساختند تا به خریداران در ایالات متحده دسترسی پیدا کنند. و از آنجایی که بسته‌های با ارزش کمتر از ۸۰۰ دلار می‌توانستند بدون مالیات وارد ایالات متحده شوند، کارخانه‌ها و به تبع آن پلتفرم‌ها قادر بودند قیمت‌های بسیار پایینی ارائه دهند.
صادرات در چند سال گذشته یکی از عوامل اصلی رشد اقتصادی چین بوده است. کسب‌وکار در حوزه تجارت الکترونیک به ویژه خوب بوده است. در یکی از محله‌های گوانگژو، خودروهای لوکس خارجی – مرسدس بنز، بی‌ام‌و و کادیلاک – در خارج از کارخانه‌هایی پارک شده بودند که روزانه حدود ۶۰ دلار به کارگران برای تولید پوشاکی که در اپلیکیشن‌هایی مانند شین و آمازون فروخته می‌شود، پرداخت می‌کنند.
اما اکنون که تنش‌های تجاری دو اقتصاد بزرگ جهان را از هم دور می‌کند، بسیاری از کسب‌وکارها در گوانگژو در نقطه عطف قرار گرفته‌اند.
تعرفه‌ها چالش‌های متعددی را برای تولیدکنندگان پوشاک تشدید می‌کنند. با توجه به تلاش‌های دولت چین برای افزایش هزینه‌کرد مصرف‌کنندگان پس از فروپاشی بازار املاک این کشور، کسب سود دشوارتر شده است. بدون افزایش ارزش خانه‌ها، بسیاری از مردم چین در هزینه‌های خود احتیاط می‌کنند.
این وضعیت به کسب‌وکار ژانگ چن آسیب رساند. او قبلاً شش فروشگاه لباس در استان مرکزی هوبی داشت. اما زمانی که خریداران پس از همه‌گیری کووید-۱۹ بازنگشتند و اجاره‌ها بالا ماند، تصمیم گرفت همه آن‌ها را تعطیل کند.
آقای ژانگ گفت: «در سال ۲۰۲۰، کسب‌وکار بازنگشت، و در سال ۲۰۲۱، باز هم بازنگشت. در سال ۲۰۲۲ که هنوز هم همینطور بود، به نظر می‌رسید هرگز باز نخواهد گشت.» اکنون او روزانه حدود ۱۰۰ دلار با تحویل لباس‌های تازه دوخته شده به انبارهای Shein در نزدیکی فرودگاه درآمد دارد.
کارخانه‌های گوانگژو از نوع کارخانه‌های خودکار تولید خودروهای برقی یا پردیس‌های تولید نیمه‌هادی نیستند که برای تلاش چند ساله چین برای تضمین تاب‌آوری ژئوپلیتیکی از طریق فناوری پیشرفته حیاتی هستند. با این حال، کارخانه‌های پوشاک چین میلیون‌ها کارگر را استخدام می‌کنند که برای گذران زندگی تلاش می‌کنند.
در مصاحبه‌ها، ۹ صاحب و مدیر کارخانه در گوانگژو گفتند که در حال بررسی انتقال عملیات خود هستند؛ برخی به استان‌هایی مانند هوبی، در فاصله ۱۰۰۰ کیلومتری، جایی که می‌توانند دستمزد کمتری به کارگران بپردازند. تعداد کمی از صاحبان گفتند که احتمالاً به کشورهایی مانند ویتنام نقل مکان خواهند کرد، جایی که بسیاری از کارخانه‌های چینی برای جلوگیری از تعرفه‌های جدید احتمالی به همان اندازه تعرفه‌هایی که در حال حاضر بر صادرات چین اعمال شده، مستقر شده‌اند.
بسیاری از کاهش سفارشات گزارش دادند. برخی دیگر گفتند که برخی خطوط تولید را متوقف کرده‌اند. همه آن‌ها از تعطیلی کسب‌وکارهای همسایه در چند ماه گذشته صحبت کردند.
روز جمعه، همزمان با اجرایی شدن سیاست ایالات متحده برای پایان دادن به واردات بدون مالیات از چین، لیو بین کارخانه بزرگ پوشاک خود را که بسته‌های شین پنجره‌های آن را پوشانده بود، جمع‌آوری کرد.
کارخانه آقای لیو در تولید لباس‌های زنانه تخصص دارد و شین معمولاً حدود ۱۰۰ هزار قطعه در ماه از او خریداری می‌کرد. اما در آوریل، پس از اینکه این شرکت حدود نیمی از این مقدار را سفارش داد، او خط تولید خود را به استان همسایه جیانگشی منتقل کرد. دیگر توان پرداخت اجاره در گوانگژو را نداشت.
آقای لیو گفت که شین مشوق‌هایی برای کمک به پوشش هزینه انتقال عملیات به ویتنام ارائه می‌داد و او این موضوع را بررسی کرده بود، «اما بعد تعرفه‌ها در ویتنام هم حتی بالاتر رفت.»
او گفت که تلاش کرده است خریدارانی در تیک‌تاک و تمو پیدا کند، اما سفارشات در همه پلتفرم‌ها کاهش یافته است. آقای لیو گفت: «همه آن‌ها در حال سقوط هستند و ما فقط منتظر و تماشاچی هستیم.»
شین به درخواست برای اظهار نظر پاسخ نداد. Temu روز جمعه اعلام کرد که ارسال مستقیم محصولات از چین به خریداران در ایالات متحده را متوقف کرده است.
دولت چین پلتفرم‌های تجارت الکترونیک داخلی را تشویق کرده است تا به کسب‌وکارهای کوچک در فروش به بازار داخلی کمک کنند. اما با توجه به احتیاط مصرف‌کنندگان چینی در هزینه‌کرد، فروش داخلی به همان اندازه صادرات برای کارخانه‌ها دشوار خواهد بود.
هان جونشیو، که جوراب‌های فانتزی در شین و تمو می‌فروشد، گفت که تردید دارد دولت ایالات متحده بتواند به طور ناگهانی شروع به جمع‌آوری تعرفه بر بسته‌های ارزان‌قیمت کند، که روزانه چهار میلیون بسته از آن‌ها وارد ایالات متحده می‌شد.
خانم هان گفت: این دقیقاً همان چیزی است که آمریکایی‌ها هنوز هم باید از کسب‌وکارهای چینی بخرند. او پرسید: «از کجا دیگر همه این‌ها را خواهند خرید؟»
منبع گزارش: نیویورک تایمز
مطالب مرتبط
پربازدیدهای هفته
پادکست زوم
