تحریریه 
به گزارش بیزینس‌اینسایدر، در حالی که شرکت‌های بزرگ و نام‌آشنا به‌طور فزاینده‌ای کارمندان خود را ملزم به حضور در دفتر می‌کنند، شرکت‌هایی که بر مدل دورکاری کامل اصرار دارند، شاهد تقاضای بی‌سابقه‌ای از سوی متقاضیان کار هستند.
آمارها این علاقه را به‌خوبی نشان می‌دهند: سخنگوی لینکدین به بیزنس اینسایدر گفت که در ماه سپتامبر در ایالات متحده، تنها حدود ۸ درصد از آگهی‌های شغلی پولی در این پلتفرم، امکان دورکاری را ارایه می‌دادند، اما همین تعداد محدود، ۳۵ درصد از کل درخواست‌های شغلی را به خود اختصاص دادند.
برای مثال، شرکت پرداخت «پرایمر» (Primer) برای یک موقعیت شغلی دورکار، طی دو هفته ۱۲۰۰ درخواست دریافت کرد. شرکت «دیل» (Deel)، که یک پلتفرم منابع انسانی و حقوق و دستمزد با نیروی کار جهانی است، اعلام کرد که در سال ۲۰۲۴ از میان ۱.۵ میلیون متقاضی، بیش از ۲۰۰۰ کارمند جدید استخدام کرده است.
«الکس بوعزیز» (Alex Bouaziz)، هم‌بنیان‌گذار و مدیرعامل دیل، می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌هایی که به دفتر بازگشته‌اند، چه بخواهند اعتراف کنند یا نه، در حال از دست دادن استعدادهای خود به نفع ما هستند.»
دورکاری؛ از ضرورت کرونا تا مزیت رقابتی
این هجوم جویندگان کار به شرکت‌های دورکار، در بحبوحه کندی استخدام در صنایعی مانند فناوری و شکاف فزاینده بر سر محل کار رخ می‌دهد. به گفته مدیران، برای برخی شرکت‌ها، دورکاری از یک ضرورت در دوران همه‌گیری به یک مزیت استراتژیک برای جذب نیرو تبدیل شده است؛ مزیتی که بر پایه انعطاف‌پذیری، استقلال و اعتماد بنا شده است.
«ملانی روزن‌واسر» (Melanie Rosenwasser)، مدیر ارشد نیروی انسانی در «دراپ‌باکس» (Dropbox)، در ایمیلی به بیزنس اینسایدر نوشت: «موضوع این نیست که کجا کار می‌کنیم، بلکه چگونه کار می‌کنیم.» او می‌گوید این شرکت مدل کسب‌وکار خود را برای نیروی کاری طراحی کرده است که در آن «انعطاف‌پذیری و اختیار، ارزهای جدید دنیای کار هستند.»
در مقابل، شرکت‌هایی مانند آمازون، گوگل، جی‌پی‌مورگان و استارباکس معتقدند که حضور در دفتر باعث تقویت همکاری، نوآوری و آموزش کارکنان تازه‌کار می‌شود. با این حال، دراپ‌باکس اعلام کرده که از زمان اتخاذ مدل «اول-مجازی» (virtual-first) در سال ۲۰۲۱، میانگین متقاضیان برای هر شغل نزدیک به هفت برابر شده و نرخ ریزش کارمندان به پایین‌ترین سطح در تاریخ این شرکت رسیده است.
بازتعریف کار حضوری با «ورکیشن» و گردهمایی
بسیاری از شرکت‌های دورکار همچنان راه‌هایی برای گردهم آوردن دوره‌ای کارکنان خود پیدا می‌کنند. برای مثال، شرکت نرم‌افزاری «اتلسین» (Atlassian) با ۱۳ هزار کارمند در بیش از ده‌ها کشور، از سال ۲۰۲۰ سیاست «کار از هر کجا» را در پیش گرفته و شاهد دو برابر شدن تعداد متقاضیان برای هر فرصت شغلی بوده است.
برخی از این شرکت‌ها، گردهمایی‌های حضوری را به سنگ‌بنای فرهنگ سازمانی خود تبدیل کرده‌اند. شرکت نرم‌افزاری «زپی‌یر» (Zapier) با ۸۰۰ کارمند در ۴۲ کشور، سالی یک هفته کارمندان را در کنار مشتریان گرد هم می‌آورد تا روی پروژه‌ها تمرکز کنند. شرکت پرایمر نیز بودجه‌ای را برای «ورکیشن» (workcations) در نظر گرفته است؛ سفرهای تیمی دو بار در سال با هزینه شرکت به هر مقصدی که کارمندان انتخاب کنند.
در حالی که هزینه بلیط هواپیما و هتل ممکن است گران به نظر برسد، این تجربیات می‌توانند هزینه کمتری نسبت به نگهداری فضای اداری داشته باشند و زندگی شرکتی را از یک‌نواختی خارج کنند.